15 lutego RFA Stirling Castle rozpoczął kolejny etap prób przed przyjęciem do aktywnej służby w składzie Królewskiej Floty Pomocniczej RFA (Royal Fleet Auxiliary). Tym razem jednostka przybyła do Szkocji, do swojej przyszłej bazy macierzystej, gdzie załoga będzie się szkoliła i integrowała ze specjalistami w dziedzinie prowadzania walki przeciwminowej.

RFA Stirling Castle, który docelowo wypełniać będzie zadania okrętu matki dla bezzałogowych systemów przeciwminowych MCM MAS (Mine Countermeasures Maritime Autonomous Systems), do bazy morskiej Royal Navy HMNB (His Majesty's Naval Base) Clyde (znanej też jako HMS Neptun) przybył pod koniec stycznia. Jego przybycie zbiegło się z czasem z opuszczeniem bazy, przez ostatni klasyczny niszczyciel min typu Sandown (HMS Penzance M 106). Obecnie z sześciu okrętów tego typu w służbie Royal Navy pozostał już tylko HMS Bangor (M109, w służbie od 1999 roku, uszkodzony w Bahrajnie 19 stycznia bieżącego roku po tym jak uderzył w niego niszczyciel min Chiddingfold  M 37 typu Hunt).

W ramach rozpoczętego szkolenia obie liczące po 27 osób załogi Stirlinga współpracować będą z zespołem Zulu, stacjonującego w Faslane i wyspecjalizowanego w walce przeciwminowej pododdziału MTXG (Mine and Threat Exploitation Group). Podstawowym orężem okrętu bazy do walki z zagrożeniem minowym, będą bezzałogowe jednostki nawodne w Royal Navy określane jako RNMB (Royal Navy Motor Boat), które na co dzień stacjonują w bazie HMS Neptun i wchodzą w skład wspomnianego powyżej MTXG. Obecnie eksploatowanych jest siedem RNMB o nazwach własnych Hellcat, Hebe, Hydra, Hussar, Hazard, Harrier oraz Halycon. RNMB w niedalekiej przyszłości stanie się rdzeniem brytyjskich sił przeciwminowych. Według obowiązującego bowiem harmonogramu wszystkie obecnie eksploatowane niszczyciele min typu Hunt (6 jednostek w służbie od 1981 roku) oraz pojedynczy Bangor typu Sandown mają być stopniowo wycofywane ze służby w latach 2025–2031).

Obecnie realizowane próby stanowią kontynuację (drugą fazę) przeprowadzonych w lipcu ubiegłego roku testów w ramach których sprawdzano możliwości i efektywność Stirling Castle we współpracy z RNMB (https://zbiam.pl/pierwszy-krok-ku-integracji-bezzalogowcow-z-okretem-baza-w-royal-navy).

Stirling Castle to przebudowany, w stoczni w bazie morskiej Royal Navy w Devonport, eksnorweski statek offshore o nazwie MV Island Crown typu VARD UT 776 CD. Jednostka ta zbudowana została w należącej do firmy Vard (obecnie część koncernu Fincantieri) rumuńskiej stoczni w miejscowości Braiła (pod numerem stoczniowym 784), podczas gdy projekt opracował Rolls-Royce. Wodowanie miało miejsce w marcu 2013 roku. Do 2017 roku pływał pod banderą Bahamów, po czym przeflagowano ją na banderę norweską, którą opuszczono dopiero w lutym 2023 roku. 14 lutego bowiem statek ten za cenę 40 mln GBP zakupiło brytyjskie Ministerstwo Obrony z myślą o konwersji do roli okrętu bazy dla USV. Po podniesieniu bandery, co jak wspomniano planowane jest na sierpień bieżącego roku, okręt otrzyma numer burtowy M01. Co ciekawe, aby ograniczyć koszty oraz skrócić czas konwersji, nie otrzymał on jednolitego szarego malowania (ma to nastąpić w trakcie pierwszego planowanego przeglądu stoczniowego za cztery lata) ani wojskowych i kryptograficznych systemów łączności. Najnowszy nabytek RFA legitymuje się wypornością 6000 ton przy wymiarach 96,8 x 20,0 x 6,0 m. Skonfigurowany w układzie spalinowo elektrycznym system napędowy składa się z czterech agregatów prądotwórczych z silnikami wysokoprężnymi Bergen-Engines  C25:33L-6 o mocy po 2000 kW, dwóch pędników azymutalnych Kongsberg o mocy po 3500 kW oraz trzech dziobowych sterów strumieniowych Kongsberg każdy o mocy 1882 kW. Na pokładzie może być zaokrętowanych do 100 osób, przy czym stała załoga to zaledwie 27 osób a kolejne 16 stanowić będzie personel MTXG.